“หญิงสาวผู้ตกหลุมรักชายหนุ่มผู้หนึ่งอย่างไม่เปลี่ยนแปลง ในขณะที่ปัญหามากมายเข้ามามากเหลือเกินในชีวิตคู่ บ้างก็ทะเลาะกันเอง บ้างก็มีมือที่สาม ฟังดูเยอะเสียเหลือเกิน แล้วทำไมมันถึงไม่เหมือนกับวันแรกที่เราคบกันล่ะ? คำถามที่เกิดขึ้นมากมายในใจใครหลายๆคน แต่ก็ไม่เคยหนีพ้น เพราะหากใจยังรัก ก็ยังจากไปไม่ได้ นานวันเข้า เขาอาจจะเข้ามาตบหญิงคนนี้ให้เหตุผลว่าเมา หรือทะเลาะกันจนเขาต้องลงไม้ลงมือกับเธอ นอกจากเธอจะเสียใจ เธอยังเจ็บใจไปกับสิ่งที่เขาทำ และเธอก็มิอาจฟังพันหมื่นเหตุผลคำขอโทษจากเขาอีกเลย” ฟังดูเหมือนคู่นี้ก็ใกล้ถึงเวลาเลิกเต็มทีแล้วล่ะ ถ้าเกิดมีความรุนแรงเข้าแทรกระหว่างรักแล้ว คงยากที่จะต่อกันติด “แต่แล้วชายหนุ่มเริ่มมีคนอื่น นอกใจ จนเธอจับได้ เธอร้องไห้นอนจมกองน้ำตา และคิดแต่เรื่องฆ่าตัวตายวนเวียนอยู่ในหัวตลอดเวลา จะทำยังไงได้ในเมื่อเขาคือคนที่เธอรัก แต่ชายผู้นั้นยังคงมีความสุขอยู่กับแสงสีที่เขาเจอ” “เธอพูดกับชายหนุ่มว่า เธอคะ เราจะไปแล้วนะ…สิ้นสุดคำพูดไม่มีจูบลา ชายคนนี้ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าผู้หญิงจะไปไหน พบอีกทีคือร่างกับจดหมายลา ความว่า ไม่เอาจูบลา ไม่เอากอด ไม่เอาอะไรจากเธอแล้วทั้งสิ้น ในวันที่เราอยู่แต่เธอไม่ให้ ถึงวันที่เราไม่อยู่มันจะทำให้เธอรู้สึกผิดตลอดชีวิตมันก็คงไม่ผิด”
ความรักกับการจากลาในแบบนี้ดูเหมือนจะเป็นเรื่องที่สะกิดต่อมอีโมชั่นนอลมาก แต่ก็เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นในสังคมไทยเรา และสังคมทั่วโลก แต่ก็มีให้เห็นตามข่าวบ้านเรามากมายที่ความรุนแรงในคู่รัก นำไปสู่ความตายของใครคนใดคนหนึ่ง หรือทั้งสอง ก็ยังมีมาแล้ว เหตุก็เพราะเราต่างลืมความรักในตอนแรก เรามีความเคยชินเข้ามาแทนที่ และมันก็ทำให้เราทำอะไรออกไปโดยไม่เกรงใจอีกฝ่าย เกิดการทะเลาะ บ่อยขึ้นก็เลิก หนักมากก็ฆ่าตัวตาย เรื่องนี้มันสะท้อนให้เราเห็นว่า ความรู้สึกของอีกฝ่ายเป็นเรื่องที่สำคัญมาก ความยากที่หนึ่งเรามีแล้วคือเราไม่มีทางรู้ได้เลยว่า เขากำลังรู้สึกอะไร เสียใจอยู่หรือเปล่า และเช่นเดียวกันเขาก็ไม่รู้เรา ความยากที่สองคือ ถ้าความรู้สึกเขาเสียไปแล้ว เพราะจับผิดได้ เขาก็จะเกิดความสะสม สะสมความเจ็บ เจ็บมากเจ็บน้อยขึ้นอยู่กับเรื่อง แต่เมื่อถึงวันที่ความเจ็บถูกเก็บมันจนเต็ม มันจะถูกกองลงเอาไว้ตรงนั้นและคนรักเราก็จากไป จึงเป็นที่มาว่า เรื่องความรู้สึกมันคือเรื่องสำคัญอันดับแรกเลยที่คนรักควรใส่ใจกันและกัน และไม่ควรทำอะไรให้ผิดใจกันเป็นอันขาด เพราะคงจริงดังคำที่คนเขาพูดกันว่า ความรู้สึกเสียไปแล้ว เอากลับมาไม่ได้ การให้กำลังใจกันและใส่ใจกันจึงเป็นเรื่องที่ควรทำมากที่สุดเพื่อป้องกันไม่ให้เกิดการเสียความรู้สึกกัน
วาเลนไทน์ควรเป็นวันที่เป็นวาเลนไทน์ที่คนรักอยู่เพื่อกันและกัน และให้เกียรติกันในทุกๆวัน มากกว่าเสี่ยงที่วันนี้จะเป็นวันวาเลนดายที่มีใครคนใดคนหนึ่งต้องจากเราไป อาจจะจากไปเพราะเสียใจจากเรา หรือจากไปเพราะเหตุการณ์ไม่คาดคิด ถึงวันนั้นไม่มีอะไรที่จะนำกลับมาได้เลยจริงๆ นอกจากมีเพียงคำว่ายอมรับ…จะดีกว่าไหมถ้าเราเลือกจะยอมรับปรับกันและทำในสิ่งที่ควรทำกันตั้งแต่ต้น และอภัยให้กัน เชื่อว่าไม่ว่าใครคงไม่ต้องหวังพึ่งอะไรนอกจาก พึ่งกันเอง เชื่อกันและกัน และแน่นอนว่ามันจะต้องมีความสุข
