แค่เริ่มต้น…ก็สูญเสีย

เมื่อเราเริ่มจากจุดสตาร์ท ที่จะเดินทางไปสู่ความรักในชีวิตคู่ นั่นก็แปลว่าเราได้เซ็นต์ใบยินยอมเพื่อเป็นทหาร เข้าร่วมรบกับอุปสรรค สงครามความรัก และหลายสิ่งที่ต้องเจอ

จากเหตุการณ์จริงที่เกิดขึ้นในสังคม ข่าวสารที่แพร่หลาย ทั้งการเข่นฆ่ากันเองระหว่างคู่รัก และการฆาตกรรมในครอบครัว ก็มีให้เห็นกันบ่อยมากขึ้นในสังคมบ้านเรา เชื่อเหลือเกินว่า ความรัก ที่งดงามที่สุด คือความรักในช่วงแรก ที่หวานดีเลิศไปหมดทุกสิ่ง จดจำได้ทุกรายละเอียดของกันและกัน แต่เวลาผ่านมาย่อมทำให้รู้สึก ภาพความจำเหล่านั้น มันค่อยๆจืดจาง เพราะเกิดตัวละครใหม่ขึ้นมา ชื่อ “ความเคยชิน” เมื่อมีความเคยชิน อีกตัวละครชื่อ “การไม่ให้เกียรติ” ก็เริ่มเกิดในชีวิตคู่ และนำพาไปเจอกับ อสูรร้ายในตอนสุดท้าย อย่างการทะเลาะและเลิกรากัน



นั่นก็แปลว่าสื่อหรือตำราที่เคยสอนกันมา ว่า ทำแบบนั้นแบบนี้แล้วจะมีชีวิตคู่ยืนยาวมันเป็นเรื่องจริงหรือ? ก็คงขึ้นอยู่กับว่าความรักของคนสองคนในแต่ละคู่เป็นอย่างไร แต่ในความเป็นจริงสำหรับบางคนอาจไม่ใช่ พวกเขาเปรียบเหมือนทหารที่ถูกฝึกเพื่อร่วมรบในสงคราม จากความสมัครใจสู่การสูญเสีย เหมือนดั่งความรักที่ต่างคนต่างสมัครใจมาเพื่อรักกัน บางคู่เกิดการทะเลาะ จุดจบไปอยู่ที่สงคราม ก็มีให้เห็นกันมากมาย แต่ท้ายที่สุดแล้วก็อาจเป็นสิ่งที่หลายคู่เสี่ยงที่จะต้องเจอ ชีวิตคู่จึงมีความคล้ายกับทหารในสงคราม ก่อนหน้าเราต่างเซ็นต์สัญญาด้วยความเต็มใจว่าเราจะร่วมรักร่วมรบไปด้วยกัน นานวันเข้าเกิดความเบื่อหน่ายในสิ่งที่เป็น ไม่ถูกใจในที่ที่อยู่ ก็เกิดจุดจบ
 


แล้วแบบไหนถึงจะสามารถทำให้เราเป็นผู้รอดชีวิตในสงครามความรักได้ล่ะ?
ผมมีสามข้อที่หยิบยกจากสิ่งที่เกิดขึ้นในชีวิตประจำวัน และเชื่อว่านี่เป็นเบสิคของการเริ่มต้นของความรักได้ดีเลยทีเดียว

1.เอาใจใส่คนรักของเรา ไม่ว่าเรื่องนั้นจะเป็นเรื่องเล็กน้อยแค่ไหน ไปจนถึงเรื่องสำคัญๆ
2.เวลาไม่เข้าใจกัน เปิดการ์ดขึ้นมาใบหนึ่ง การ์ดชื่อว่า “อภัย” ส่งการ์ดให้กันและกัน อภัยให้กันไม่ว่าจะโกรธแค้นแค่ไหน
3.ให้เกียรติซึ่งกันและกันและไม่หักหลังคนรัก



ผมเชื่อว่านี่เป็นสิ่งที่คนรักควรทำให้แก่กันและกัน มันก็เป็นเหมือนกับสิทธิพิเศษจากผู้นำสงคราม ที่ยื่นข้อเสนอให้คุณว่า มีสามข้อให้คุณลองทำ ถ้าทำได้คุณก็รอดสงคราม เราทุกคนมีสิทธิเลือกได้ว่าจะทำหรือไม่ทำ แต่ถ้ารักกันแล้ว และพร้อม ก็เป็นข้อเสนอที่ไม่เลว



ดังนั้นมันก็คงไม่ยากเกินไป หากเราอยากลองที่จะลองเลือก ระหว่างคุณเข้าไปในสงครามเพื่อ “รบ” หรือคุณจะเข้าไปในสงครามเพื่อเคียงบ่าเคียงไหล่กัน "รบ" แบบหลังคงฟังดูแล้วน่าทำมากกว่า เพราะคุณและคนรัก สามารถเคียงบ่าเคียงไหล่กันเพื่อช่วยกันรบกับอุปสรรคของชีวิตคู่ ไม่ใช่รบกันเอง และหาทางเลือกใหม่ๆสิ่งใหม่ๆให้แก่กันอยู่เสมอ ชีวิตโสดเคยดี ชีวิตคู่ต้องดีกว่าแน่นอน…